Poród dziecka chorego. Procedury po poronieniu lub martwym urodzeniu
W części XV standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej zostały opisane sytuacje szczególne, do których zalicza się rozpoznanie podczas ciąży ciężkiej choroby lub wady dziecka, poronienie, urodzenie dziecka martwego, niezdolnego do życia, chorego lub z wadami wrodzonymi oraz sposób postępowania osób sprawujących opiekę.
Mając na uwadze powyższe, poprawa jakości opieki, doskonalenie i wdrażanie dobrych praktyk postępowania w oddziałach położniczo-ginekologicznych oraz zapewnienie szacunku i godnego postępowania wobec dziecka, matki i ich najbliższej rodziny w przypadku poronienia, urodzenia martwego dziecka, dziecka niezdolnego do życia lub obarczonego letalnymi schorzeniami, jest przedmiotem stałej troski zarówno konsultantów wojewódzkich w ww. dziedzinach jak i służb z obszaru ochrony zdrowia wszystkich województw.
Ponadto, uzyskano informacje, w których wojewodowie podkreślali jak ważne jest podmiotowe traktowanie kobiet w sytuacjach szczególnych oraz kompetencje osób sprawujących tę opiekę, aby była profesjonalna oraz pełna empatii, szacunku i życzliwości. Wiele podmiotów leczniczych korzysta z opracowanych na potrzeby poszczególnych województw rekomendacji dobrych praktyk postępowania z pacjentkami w sytuacji niepowodzeń położniczych dla personelu medycznego oddziałów położniczo – ginekologicznych, współpracuje z organizacjami pozarządowymi udzielającymi wsparcia kobietom w sytuacjach szczególnych, zapewnia wsparcie psychologiczne oraz informacje o przysługujących im prawach.
Większość oddziałów Ginekologiczno-Położniczych posiada procedury w zakresie postępowania medycznego i wspierającego rodzinę w przypadku śmierci dziecka w okresie ciąży, porodu, poronienia oraz w czasie pobytu w szpitalu po porodzie. Podmioty lecznicze współpracują z hospicjami perinatalnymi, tam gdzie są dostępne lub kierują do hospicjów prenatalnych w ościennych województwach. W celu zapewnienia kompleksowej opieki oraz rozdają materiały informacyjne dotyczące postępowania po stracie dziecka (poradniki, broszury). Zespoły położnych i lekarzy mający kontakt z rodzicami doświadczającymi śmierci noworodka lub narodzin dziecka chorego ustawicznie podnoszą swoje kompetencje zawodowe przez uczestnictwo w licznych kursach, szkoleniach i konferencjach. Ponadto konsultanci wojewódzcy w dziedzinach: położnictwo i ginekologia, perinatologia, neonatologia oraz pielęgniarstwo ginekologiczne i położnicze monitorują m.in. realizację standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej podczas przeprowadzanych kontroli planowych oraz doraźnych.